Schaarbeek zoals we ons niet kunnen voorstellen
Schaarbeek zoals we ons niet kunnen voorstellen
De gemeente kent
zowel burgerlijke als populaire buurten en in het centrum ligt het
Josaphat-park, een ware long voor de Schaarbekenaar. In deze weelderige groene
plek horen de ezels thuis, samen met de kersen, waarvan de oogst elk jaar
gevierd wordt. Ze zijn een levende herinnering aan het landbouwverleden.
Schaarbeek is lang
een dorp geweest verbonden aan Brussel en bloeide dankzij de spoorwegverbinding.
Met de invoering van de stadstol, verstedelijkte de gemeente en werden de grote
lanen aangelegd. De bourgeoisie vestigde er zich. Bekende en minder bekende
kunstenaars hebben zich ook genesteld in de gemeente. Brel woonde er met zijn
familie voor hij naar Parijs vertrok en 50 jaar geleden stierf de schilder René
Magritte in Schaarbeek. Vandaag wonen Frank Vander linden, Maurane, Lefto of
Damso hier.
Zijn ze op hun
hoofd gevallen? Zou het te maken hebben met het erfgoed en de architecturale
rijkdom? Of omdat het een gezellige en warme gemeente waar het leven goed is? Betaalbare
appartementen en huizen? De dagelijkse 30 minuten woon-school-werkverkeer of de
nieuwe leuke cafés?
De meeste die er
geboren en getogen zijn en die het gemaakt hebben, zijn er ook vertrokken. Ik
ben ook van laag naar hoog Schaarbeek getrokken. Toch blijf ik winkelen aan de
Berenkuil voor fruit en groenten en aan het Liedtsplein voor vlees. Ik koop
lekkere kaas aan het park en geniet hiervan in mijn kleine stadstuin. Daar
groeien kersen, druiven, frambozen en aardbeien in de zomer en geniet mijn zoon,
met hashtag mili1030, van dezelfde geweldige jeugdervaringen.
Jonge en minder
jonge makers uit alle denkbare disciplines broeden hun artistieke plannen
in deze buurten. Ze groeien er op en worden later wereldburgers uit één van meest
kosmopolitische gemeente van de wereld. Daarom
is Schaarbeek the place to be.
Reacties
Een reactie posten